Τετάρτη 11 Αυγούστου 2010

Η χαμένη άνοιξη και το ήσυχο καλοκαίρι του ΠΑΟ

Ο Παναθηναϊκός απολαμβάνει ένα από τα ομορφότερα, πιο ήρεμα και ίσως πιο δημιουργικά καλοκαίρια της ιστορίας του.
Η χαμένη άνοιξη και το ήσυχο καλοκαίρι του ΠΑΟ
Για πρώτη φορά μετά από χρόνια έχει μια πολυτέλεια που του έλειπε: να προετοιμάζεται χωρίς την κάνη του χρόνου να τον πιέζει στην πλάτη για να προλάβει.

ΝΑ ΠΡΟΛΑΒΕΙ το αεροπλάνο της ετήσιας επίσκεψής του στην Πράγα.

ΝΑ ΠΡΟΛΑΒΕΙ το ραντεβού με τη Ντιναμό στην Τιφλίδα.

ΝΑ ΠΡΟΛΑΒΕΙ να είναι έτοιμος για το ματς με τη «γιγάντια» Βίσλα Κρακοβίας για να την… τσακίσει στην παράταση της ρεβάνς.
ΝΑ ΠΡΟΛΑΒΕΙ να φτιάξει δυνατά πόδια για να αντέχει στα φθινοπωρινά σπριντ Πάτρα-Αθήνα και να γλιτώσει το κυνηγητό μετά το κάζο με τη Ζαπορίζιε.

ΝΑ ΠΡΟΛΑΒΕΙ να είναι ακμαίος και δυνατός, έτοιμος και θωρακισμένος σε ένα ολόκληρο Αύγουστο που έδωσε (όπως πέρσι) τρεις ευρωπαϊκούς και δύο ελληνικούς αγώνες

Φέτος, σε μια δύσκολη μουντιαλική χρονιά, ο Παναθηναϊκός, είχε από τον Μάη έως τον Αύγουστο την ευχέρεια να ταξιδέψει στην Κύπρο, στο Τορόντο (δυο φορές) και στο Ντιτρόιτ – την ίδια ώρα που άλλοι σκοτώνονταν στα πιο δραματικά ελληνικά πλέι οφ από καταβολής του θεσμού και ταλαιπωρούνταν σε βασανιστικά καλοκαιρινά ταξίδια, ολίγον ευρωπαϊκά και πολύ… μεσανατολικά.

Το κακό για τον Παναθηναϊκό είναι πως το ξέγνοιαστο καλοκαίρι τής ομάδας ήρθε μετά τη χαμένη άνοιξη της πολυμετοχικότητας – αυτής που του έδωσε ώθηση, τον ξεκόλλησε από τα καλοκαίρια της ταλαιπωρίας και τον έκανε να απολαμβάνει μια προετοιμασία για παίκτες και ανθρώπους με εσωτερική ηρεμία, αναστηλωμένη αυτοπεποίθηση και μακρινό βλέμμα.

Το αν εξαργυρώσει ο Παναθηναϊκός αυτό το ξεχωριστό προνομιακό καλοκαίρι στον χειμώνα που έρχεται, είναι κάτι που θα φανεί αργά ή γρήγορα. Σημασία έχει πως ο Παναθηναϊκός πρέπει, επιβάλλεται, το έχει ανάγκη, να διατηρήσει στη χρονιά που έρχεται την ηρεμία του. Και σε αυτό (επίσης πρέπει, επιβάλλεται, είναι ανάγκη!) να βοηθήσουν όλοι: ιδιοκτήτες, μέτοχοι, κόσμος.

Δεν λέω να εγκαταλείψουν με μιας, σαν υπέρβαρο φορτίο τις διαφορές τους. Αυτό δεν γίνεται. Είναι ανέφικτο και ουτοπικό. Λέω πως:

** ό,τι είναι να γίνει, αν γίνει (που μάλλον θα γίνει…) να έχει συνέπεια, μέτρο και σεβασμό – ένθεν κακείθεν.

** ό,τι είναι ιστορικά προδιαγεγραμμένο να αλλάξει, θα συμβεί με το πέρασμα του χρόνου.

Αρκεί να μην πληγωθεί και πάλι η ομάδα. Αρκετά ο Παναθηναϊκός έχει παίξει το ρόλο της γάτας που έγλειφε τη λίμα και χόρταινε με το αίμα της.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου