Δεν ήταν –φυσικά- η πρώτη φορά που ο Δημήτρης Διαμαντίδης υποχρέωνε τους Έλληνες φιλάθλους, οι οποίοι παρακολουθούσαν -από την τηλεόραση- την Εθνική σε μία μεγάλη διοργάνωση, να μείνουν άφωνοι.
Μόνο που το βράδυ του Σαββάτου αυτό δεν συνέβη για τους γνωστούς λόγους: ένα τρίποντο στην εκπνοή, μία θεαματική τάπα, μία εντυπωσιακή ασίστ, ένα… συνηθισμένο κλέψιμο αλλά για την απόφασή του να αποχωρήσει από τις τάξεις του αντιπροσωπευτικού μας συγκροτήματος, την οποία ανακοίνωσε… live.
Από τον δημοσιογράφο που του έπαιρνε συνέντευξη μέχρι και τον τελευταίο τηλεθεατή, όλοι έμειναν εμβρόντητοι! Ο «Μήτσος» σταμάτησε από την Εθνική…
Παρουσιάζουμε σήμερα γνωστές αλλά και άγνωστες πτυχές στην καριέρα του Διαμαντίδη, ο οποίος συγκαταλέγεται –δίχως άλλο- στις κορυφαίες προσωπικότητες του ελληνικού αθλητισμού αλλά και του ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ μπάσκετ.
Γεννήθηκε –στην Κοζάνη- στις 6 Μαΐου του 1980. Ήταν την ίδια ακριβώς ημέρα που ο Νίκος Γκάλης πραγματοποιούσε το ντεμπούτο του με την Εθνική ομάδα, ενώ 27 χρόνια μετά, πάλι στις 6 Μαΐου, θα κέρδιζε με τον Παναθηναϊκό το Πρωτάθλημα Ευρώπης!
Διαμαντίδης, ο… ποδοσφαιριστής
Και όμως, δεν ασχολήθηκε πρώτα με το μπάσκετ αλλά με το ποδόσφαιρο. Έστω και αν αγωνίστηκε μόνο στην ομάδα της γειτονιάς του στην Καστοριά, όπου μεγάλωσε. Ωστόσο, για το καλό… όλων μας, λόγω του ύψους του (1,96), κάποιοι παράγοντες της ομώνυμης ομάδας μπάσκετ τον πρόσεξαν. Ο Διαμαντίδης εντάχθηκε στον σύλλογο και δεν ασχολήθηκε ξανά με το ποδόσφαιρο. Πάντως, πολλές φορές πηγαίνει στο γήπεδο για να παρακολουθήσει μπάλα.
Η συμβολή του Πιλαφίδη
Στην ομάδα μπάσκετ της Καστοριάς έπαιξε αρχικά στο εφηβικό. Τότε ο Κώστας Πιλαφίδης, ο οποίος εργαζόταν στους «γουναράδες», έκρινε ότι ο Διαμαντίδης παρά το ύψος του, θα μπορούσε να εξελιχθεί σε ιδανικό πλέι μέικερ. Είχε διακρίνει ότι ο παίκτης διέθετε ευχέρεια στην πάσα και πολύ καλή αντίληψη του χώρου. Ο Διαμαντίδης εργάστηκε πολύ σκληρά, βελτιώθηκε σε όλους τους τομείς και δεν άργησε να ξεχωρίσει. Εκείνη την εποχή… απέκτησε και το πρώτο του προσωνύμιο, από έναν συμπαίκτη του, που τον φώναζε «Κούκοτς»! Ακόμη και τώρα, πάντως, μιλάει με τα καλύτερα λόγια για τον Πιλαφίδη, από τον οποίο έμαθε πολλά.
Παρακολουθούσε τον Φάνη
Ο ίδιος μεγάλωσε χωρίς να έχει πρότυπα. Παρακολουθούσε μπάσκετ βέβαια, έβλεπε την Εθνική, θαύμαζε τον Γκάλη αλλά όπως έχει πει, ο παίκτης που περισσότερο του άρεσε, ήταν ο Φάνης Χριστοδούλου. Ήταν πιο κοντά στο δικό του αγωνιστικό στυλ…
Ήταν θέμα χρόνου να αποχωριστεί την αγαπημένη πόλη του. Όμως, σε κάθε ευκαιρία την επισκέπτεται. Διατηρεί ακόμη στενούς δεσμούς με τους πρώτους παιδικούς του φίλους με τους οποίους συναντάται πολύ συχνά. Θα έλεγε κανείς ότι… κουβαλάει πάντα μαζί του την Καστοριά και τις αναμνήσεις των νεανικών του χρόνων. Και θεωρείται δεδομένο ότι θα επιστρέψει σε αυτήν όταν ολοκληρώσει την καριέρα του.
Τατουάζ η… οικογένειά του
Το καλοκαίρι του 1999, μετά από πέντε χρόνια στην Καστοριά, έκανε το πρώτο μεγάλο… άλμα στην καριέρα του και πήγε στον Ηρακλή. Ήταν η πρώτη φορά που σκεφτόταν την πιθανότητα να κάνει σταδιοδρομία στον χώρο. Ως τότε έπαιζε μπάσκετ μόνο και μόνο για να διασκεδάζει. Η οικογένειά του τον στήριξε και τον βοήθησε να υλοποιήσει τα όνειρά του αφού πάντα του συμπαραστεκόταν. Θεωρεί τους γονείς του Θωμά και Μαίρη, καθώς και τον αδερφό του Βασίλη ως τους πιο πολύτιμους ανθρώπους στον κόσμο («η οικογένεια είναι το παν», έχει δηλώσει) και μάλιστα έχει σε τατουάζ τ’ αρχικά τους -με γιαπωνέζικα σύμβολα- στο δεξί του χέρι.
Ο Ηρακλής και οι δυσκολίες στο… παρκάρισμα!
Στη Θεσσαλονίκη τα πράγματα δεν ήταν εύκολα για τον Διαμαντίδη, ο οποίος έπρεπε να προσαρμοστεί στη μεγάλη πόλη. Ο Ηρακλής τού είχε νοικιάσει μικρό διαμέρισμα στην οδό Καυτανζόγλου και στο Ιβανώφειο πήγαινε πολλές φορές με τα πόδια. Κάποιες άλλες περνούσαν και τον έπαιρναν οι συμπαίκτες του με αυτοκίνητο μιας και εκείνος δεν είχε καν δίπλωμα. Λίγο αργότερα πήρε τζιπ και στον Ηρακλή ακόμη θυμούνται πόσο πολύ ταλαιπωρούνταν για να το παρκάρει. Ολόκληρη… επιχείρηση «στηνόταν» στο Ιβανώφειο για να παρκάρει ή να ξεπαρκάρει ο Διαμαντίδης! Από τη στιγμή που πήγε στον Παναθηναϊκό προτιμά το Mini Cooper για να μην… πονοκεφαλιάζει! Στη Θεσσαλονίκη, έτρωγε κάθε μεσημέρι και βράδυ σε ένα εστιατόριο –τα «Καλύβια»- συνήθως κοτόπουλο και μακαρόνια. Προφανώς, τα αγαπημένα του φαγητά.
Οι πρώτες δυνατές φιλίες
Στον Ηρακλή έκανε πολλά πράγματα για πρώτη φορά. Έπαιξε για πρώτη φορά στην Α1, έκανε το πρώτο του ευρωπαϊκό ταξίδι για τις υποχρεώσεις της ομάδας, έκανε και τις πρώτες πολύ δυνατές φιλίες στον χώρο. «Κολλητός» του έγινε ο Λάζαρος Παπαδόπουλος, με τον οποίο έκανε και το πρώτο του υπερατλαντικό ταξίδι, για διακοπές, στην Κούβα. Πολύ δυνατή είναι η φιλία του και με τον Νίκο Χατζηβρέττα, τον οποίο επίσης γνώρισε στον «γηραιό». Πάντα τονίζει ότι η παρουσία του στον Ηρακλή έπαιξε καταλυτικό ρόλο στην εξέλιξή του. Ο Ηρακλής έδινε χρόνο στα νέα παιδιά και εκεί έμαθε πολλά πράγματα.
Η πρόταση του Ολυμπιακού
Ο Διαμαντίδης είχε αρχίσει να «λάμπει» και στην πρώτη τη τάξει κατηγορία του ελληνικού μπάσκετ και το καλοκαίρι του 2004 ήταν η ώρα να πάει στη μεγαλύτερη δύναμη του αθλήματος, τον Παναθηναϊκό. Προτού γίνει αυτό, όμως, είχε προηγηθεί η πρόταση που κατέθεσε ο Ολυμπιακός για τον αποκτήσει. Όμως, ο «Μήτσος» αφού στάθμισε όλες τις παραμέτρους, απάντησε αρνητικά.
Μόνο που το βράδυ του Σαββάτου αυτό δεν συνέβη για τους γνωστούς λόγους: ένα τρίποντο στην εκπνοή, μία θεαματική τάπα, μία εντυπωσιακή ασίστ, ένα… συνηθισμένο κλέψιμο αλλά για την απόφασή του να αποχωρήσει από τις τάξεις του αντιπροσωπευτικού μας συγκροτήματος, την οποία ανακοίνωσε… live.
Από τον δημοσιογράφο που του έπαιρνε συνέντευξη μέχρι και τον τελευταίο τηλεθεατή, όλοι έμειναν εμβρόντητοι! Ο «Μήτσος» σταμάτησε από την Εθνική…
Παρουσιάζουμε σήμερα γνωστές αλλά και άγνωστες πτυχές στην καριέρα του Διαμαντίδη, ο οποίος συγκαταλέγεται –δίχως άλλο- στις κορυφαίες προσωπικότητες του ελληνικού αθλητισμού αλλά και του ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ μπάσκετ.
Γεννήθηκε –στην Κοζάνη- στις 6 Μαΐου του 1980. Ήταν την ίδια ακριβώς ημέρα που ο Νίκος Γκάλης πραγματοποιούσε το ντεμπούτο του με την Εθνική ομάδα, ενώ 27 χρόνια μετά, πάλι στις 6 Μαΐου, θα κέρδιζε με τον Παναθηναϊκό το Πρωτάθλημα Ευρώπης!
Διαμαντίδης, ο… ποδοσφαιριστής
Και όμως, δεν ασχολήθηκε πρώτα με το μπάσκετ αλλά με το ποδόσφαιρο. Έστω και αν αγωνίστηκε μόνο στην ομάδα της γειτονιάς του στην Καστοριά, όπου μεγάλωσε. Ωστόσο, για το καλό… όλων μας, λόγω του ύψους του (1,96), κάποιοι παράγοντες της ομώνυμης ομάδας μπάσκετ τον πρόσεξαν. Ο Διαμαντίδης εντάχθηκε στον σύλλογο και δεν ασχολήθηκε ξανά με το ποδόσφαιρο. Πάντως, πολλές φορές πηγαίνει στο γήπεδο για να παρακολουθήσει μπάλα.
Η συμβολή του Πιλαφίδη
Στην ομάδα μπάσκετ της Καστοριάς έπαιξε αρχικά στο εφηβικό. Τότε ο Κώστας Πιλαφίδης, ο οποίος εργαζόταν στους «γουναράδες», έκρινε ότι ο Διαμαντίδης παρά το ύψος του, θα μπορούσε να εξελιχθεί σε ιδανικό πλέι μέικερ. Είχε διακρίνει ότι ο παίκτης διέθετε ευχέρεια στην πάσα και πολύ καλή αντίληψη του χώρου. Ο Διαμαντίδης εργάστηκε πολύ σκληρά, βελτιώθηκε σε όλους τους τομείς και δεν άργησε να ξεχωρίσει. Εκείνη την εποχή… απέκτησε και το πρώτο του προσωνύμιο, από έναν συμπαίκτη του, που τον φώναζε «Κούκοτς»! Ακόμη και τώρα, πάντως, μιλάει με τα καλύτερα λόγια για τον Πιλαφίδη, από τον οποίο έμαθε πολλά.
Παρακολουθούσε τον Φάνη
Ο ίδιος μεγάλωσε χωρίς να έχει πρότυπα. Παρακολουθούσε μπάσκετ βέβαια, έβλεπε την Εθνική, θαύμαζε τον Γκάλη αλλά όπως έχει πει, ο παίκτης που περισσότερο του άρεσε, ήταν ο Φάνης Χριστοδούλου. Ήταν πιο κοντά στο δικό του αγωνιστικό στυλ…
Ήταν θέμα χρόνου να αποχωριστεί την αγαπημένη πόλη του. Όμως, σε κάθε ευκαιρία την επισκέπτεται. Διατηρεί ακόμη στενούς δεσμούς με τους πρώτους παιδικούς του φίλους με τους οποίους συναντάται πολύ συχνά. Θα έλεγε κανείς ότι… κουβαλάει πάντα μαζί του την Καστοριά και τις αναμνήσεις των νεανικών του χρόνων. Και θεωρείται δεδομένο ότι θα επιστρέψει σε αυτήν όταν ολοκληρώσει την καριέρα του.
Τατουάζ η… οικογένειά του
Το καλοκαίρι του 1999, μετά από πέντε χρόνια στην Καστοριά, έκανε το πρώτο μεγάλο… άλμα στην καριέρα του και πήγε στον Ηρακλή. Ήταν η πρώτη φορά που σκεφτόταν την πιθανότητα να κάνει σταδιοδρομία στον χώρο. Ως τότε έπαιζε μπάσκετ μόνο και μόνο για να διασκεδάζει. Η οικογένειά του τον στήριξε και τον βοήθησε να υλοποιήσει τα όνειρά του αφού πάντα του συμπαραστεκόταν. Θεωρεί τους γονείς του Θωμά και Μαίρη, καθώς και τον αδερφό του Βασίλη ως τους πιο πολύτιμους ανθρώπους στον κόσμο («η οικογένεια είναι το παν», έχει δηλώσει) και μάλιστα έχει σε τατουάζ τ’ αρχικά τους -με γιαπωνέζικα σύμβολα- στο δεξί του χέρι.
Ο Ηρακλής και οι δυσκολίες στο… παρκάρισμα!
Στη Θεσσαλονίκη τα πράγματα δεν ήταν εύκολα για τον Διαμαντίδη, ο οποίος έπρεπε να προσαρμοστεί στη μεγάλη πόλη. Ο Ηρακλής τού είχε νοικιάσει μικρό διαμέρισμα στην οδό Καυτανζόγλου και στο Ιβανώφειο πήγαινε πολλές φορές με τα πόδια. Κάποιες άλλες περνούσαν και τον έπαιρναν οι συμπαίκτες του με αυτοκίνητο μιας και εκείνος δεν είχε καν δίπλωμα. Λίγο αργότερα πήρε τζιπ και στον Ηρακλή ακόμη θυμούνται πόσο πολύ ταλαιπωρούνταν για να το παρκάρει. Ολόκληρη… επιχείρηση «στηνόταν» στο Ιβανώφειο για να παρκάρει ή να ξεπαρκάρει ο Διαμαντίδης! Από τη στιγμή που πήγε στον Παναθηναϊκό προτιμά το Mini Cooper για να μην… πονοκεφαλιάζει! Στη Θεσσαλονίκη, έτρωγε κάθε μεσημέρι και βράδυ σε ένα εστιατόριο –τα «Καλύβια»- συνήθως κοτόπουλο και μακαρόνια. Προφανώς, τα αγαπημένα του φαγητά.
Οι πρώτες δυνατές φιλίες
Στον Ηρακλή έκανε πολλά πράγματα για πρώτη φορά. Έπαιξε για πρώτη φορά στην Α1, έκανε το πρώτο του ευρωπαϊκό ταξίδι για τις υποχρεώσεις της ομάδας, έκανε και τις πρώτες πολύ δυνατές φιλίες στον χώρο. «Κολλητός» του έγινε ο Λάζαρος Παπαδόπουλος, με τον οποίο έκανε και το πρώτο του υπερατλαντικό ταξίδι, για διακοπές, στην Κούβα. Πολύ δυνατή είναι η φιλία του και με τον Νίκο Χατζηβρέττα, τον οποίο επίσης γνώρισε στον «γηραιό». Πάντα τονίζει ότι η παρουσία του στον Ηρακλή έπαιξε καταλυτικό ρόλο στην εξέλιξή του. Ο Ηρακλής έδινε χρόνο στα νέα παιδιά και εκεί έμαθε πολλά πράγματα.
Η πρόταση του Ολυμπιακού
Ο Διαμαντίδης είχε αρχίσει να «λάμπει» και στην πρώτη τη τάξει κατηγορία του ελληνικού μπάσκετ και το καλοκαίρι του 2004 ήταν η ώρα να πάει στη μεγαλύτερη δύναμη του αθλήματος, τον Παναθηναϊκό. Προτού γίνει αυτό, όμως, είχε προηγηθεί η πρόταση που κατέθεσε ο Ολυμπιακός για τον αποκτήσει. Όμως, ο «Μήτσος» αφού στάθμισε όλες τις παραμέτρους, απάντησε αρνητικά.
Στήριγμα Χατζηβρέττας και… η μαγειρική της Δήμητρας
Το 2004, λοιπόν, είχε έρθει το πλήρωμα του χρόνου για την ένταξή του στο «τριφύλλι». Ο Ζέλιμιρ Ομπράντοβιτς είχε καταστήσει σαφές στη διοίκηση ότι ήθελε τον Διαμαντίδη και η επιθυμία του έγινε πραγματικότητα. Με το που έφτασε, όμως, στην Αθήνα εμφάνισε και πάλι προβλήματα προσαρμογής αλλά και άγχος και… φοβίες. Ευτυχώς για εκείνον, είχε τη στήριξη του Χατζηβρέττα, με τον οποίο ήταν και πάλι συμπαίκτες, αυτή τη φορά στο «τριφύλλι», που τον βοήθησε να προσαρμοστεί γρήγορα στα νέα δεδομένα. Έμεναν στην ίδια πολυκατοικία, έκαναν συνεχώς παρέα, πηγαινοέρχονταν μαζί στις προπονήσεις. Και σχεδόν κάθε ημέρα απολάμβανε τη μαγειρική της Δήμητρας Χατζηβρέττα, αφού έτρωγε με την οικογένεια του συμπαίκτη του.
Τα… κατορθώματά του
Δεν υπάρχει λόγος να γίνει εκτενής αναφορά στα όσα έχει πετύχει στον Παναθηναϊκό. Τα γνωρίζουμε όλοι. Ο απολογισμός περιλαμβάνει έξι Πρωταθλήματα, πέντε Κύπελλα καθώς και την κατάκτηση της Ευρωλίγκα το 2007 και το 2009. Παράλληλα, επί πέντε συνεχόμενες χρονιές (2005, 2006, 2007, 2008, 2009) αναδείχθηκε καλύτερος αμυντικός στην Ευρωλίγκα. Το 2007 ψηφίστηκε από τους αθλητικούς συντάκτες ως κορυφαίος του ελληνικού αθλητισμού. Επίσης ανακηρύχθηκε από το ιταλικό περιοδικό «Superbasket» ο κορυφαίος Ευρωπαίος παίκτης της χρονιάς. Είναι ο δεύτερος Έλληνας που κερδίζει αυτή τη διάκριση, μετά τον Νίκο Γκάλη το 1987. Το 2007 επίσης αναδείχθηκε κορυφαίος παίκτης στην Ευρώπη από το γνωστό δικτυακό τόπο «Eurobasket».
Δεν θέλει το ΝΒΑ
Όλα αυτά τα χρόνια με τις εξαιρετικές εμφανίσεις του έχει προκαλέσει κολακευτικά σχόλια από όποιον γνωρίζει και βλέπει μπάσκετ. Μάλιστα, έχει… ανοιχτή πρόσκληση για το ΝΒΑ αφού εντυπωσίασε κάθε σκάουτερ από τον… μαγικό κόσμο, που τον είδε αγωνιζόμενο. Όμως, το έχει ξεκόψει. Δεν θέλει να πάει. Του αρέσει στον Παναθηναϊκό και δεν επιθυμεί να ταξιδέψει στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Για το λόγο αυτό δεν έχει δεχθεί ποτέ συγκεκριμένη πρόταση από ομάδα. Ο ίδιος, επίσης, έχει πει ότι θεωρεί πως το επίπεδο στο ΝΒΑ είναι πολύ υψηλό και δεν θα μπορούσε να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις.
Τα παρατσούκλια που τον… εκνευρίζουν
Προφανώς, λέει… ψέματα αλλά σίγουρα δεν είναι η πρώτη φορά που ο Διαμαντίδης… εκνευρίζει με τις «κρίσεις» μετριοφροσύνης του. Δεν του αρέσει καν να τον εκθειάζουν. Τι «μαγικό» τον έχουν πει, τι «βιονικό», τι «χταπόδι», τι «ακούραστο», τι «αναντικατάστατο», τι «Αρσέν Λουπέν». Δεν θέλει να τα ακούει. Θεωρεί πως είναι υποτιμητικό για τους συμπαίκτες του να λέγονται τέτοια πράγματα για εκείνον. Λέει πως το μπάσκετ είναι ομαδικό άθλημα και αυτοί οι χαρακτηρισμοί τον… προσβάλουν αφού μειώνουν την προσπάθεια και τη συμβολή των υπόλοιπων παικτών. Δεν θέλει να ακούει κολακευτικά λόγια.
Ο συνεσταλμένος Διαμαντίδης: «Έχουν κάνει λάθος οι Αμερικανοί»
Είναι χαρακτηριστικό ότι όταν το 2006, πριν από τον ημιτελικό του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος της Ιαπωνίας με τις ΗΠΑ, οι Αμερικανοί έλεγαν πως είναι ο καλύτερος σουτέρ της Ελλάδας, ο «Μήτσος» απαντούσε «έχουν κάνει λάθος σκάουτινγκ»!
Ευγενικός και συνεσταλμένος, στο φάιναλ φορ της Μόσχας –το πρώτο της καριέρας του- ρωτούσε τους παράγοντες του Παναθηναϊκού αν μπορούσε να πάει ένα κουτάκι Κόκα – Κόλα προκαλώντας… γέλια. Ωστόσο, όσο και αν φαίνεται κλειστός ως χαρακτήρας, στα αποδυτήρια θεωρείται από τα μεγαλύτερα… πειραχτήρια και δεν διστάζει να κάνει πλάκα με την πρώτη ευκαιρία.
Στον Παναθηναϊκό «κόλλησε» με τον Κώστα Τσαρτσαρή και μάλιστα μένουν στο ίδιο δωμάτιο στις αποστολές. Ο πρώτος έχει αποκαλύψει ότι ο Διαμαντίδης… ροχαλίζει και μάλιστα ένα βράδυ αναγκάστηκε να βάλει ωτασπίδες για να μπορέσει να κοιμηθεί!
Κοινωνικό έργο
Παράλληλα, ο Διαμαντίδης έχει αποδείξει τις ευαισθησίες του με σειρά συμμετοχών σε προγράμματα στήριξης οργανώσεων, που κυρίως ασχολούνται με τα παιδιά. Μαζί με τον… διαδικτυακό –και όχι μόνο- φίλο του, Θοδωρή Παπαλουκά (συντηρούν κοινό μπλογκ) έχουν συμμετάσχει σε προγράμματα που εξασφάλιζαν χρήματα σε οργανώσεις, αναλόγως με τα καλάθια που πετύχαιναν στους αγώνες του Πρωταθλήματος.
Με τη στάση του εντός και εκτός αγωνιστικών χώρων ο Διαμαντίδης έχει κερδίσει τον σεβασμό φίλων και αντιπάλων. Υπήρξε όμως και μία κακιά στιγμή με… συμπρωταγωνιστή τον Μίλος Τεόντοσιτς στους τελικούς του περυσινού Πρωταθλήματος της Α1 με το γνωστό μεταξύ τους επεισόδιο. Ποιος, όμως, δεν κάνει λάθη;
Η «πίεση» του Ιωαννίδη
Ένα πολύ μεγάλο κεφάλαιο στην καριέρα του, το οποίο δυστυχώς έκλεισε χθες, αποτελεί η Εθνική ομάδα. Αγωνίστηκε αρχικά στη Νέων και την 1η Ιουλίου 2000, πραγματοποίησε το ντεμπούτο του στην Ανδρών σε φιλικό αγώνα που έγινε στο Λιτόχωρο κόντρα σε ομάδα επίλεκτων των ΗΠΑ (χάσαμε 77-73 και πέτυχε τρεις πόντους). Ένας από τους ανθρώπους που τον πίστεψε και τον εμπιστεύθηκε, ήταν ο Γιάννης Ιωαννίδης, ο οποίος τον… πίεσε να δουλέψει πάνω στο σουτ εκτιμώντας ότι όταν το «φτιάξει» θα είναι σε θέση να κάνει τη διαφορά. Να σημειωθεί πως ο Διαμαντίδης, όπως ο ίδιος λέει, σουτάρει με το αριστερό χέρι αλλά τρώει και γράφει με το δεξί…
Το σουτ με τη Γαλλία, «βάλτο αγόρι μου»!
Η πρώτη μεγάλη διοργάνωση στην οποία έλαβε μέρος ήταν το Ευρωμπάσκετ του 2003 αλλά η μεγαλύτερη χαρά της καριέρας του ήρθε δύο χρόνια αργότερα σε αυτό του Βελιγραδίου όταν η Εθνική μας κέρδισε το χρυσό μετάλλιο. Τεράστια η συμβολή του στην επιτυχία καθώς έβαλε την υπογραφή του σε ένα από τα πιο ιστορικά… σουτ του ελληνικού μπάσκετ (μετά τις βολές του Αργύρη Καμπούρη στο ΣΕΦ το 1987), αυτό στον ημιτελικό με τη Γαλλία, που έχει συνδεθεί με τη… φωνή του Βασίλη Σκουντή και το ιστορικό πλέον «Βάλτο αγόρι μου»! Ένα σουτ σαν αυτό του Χριστοδούλου, που θαύμαζε από μικρός, στον ημιτελικό του Ευρωμπάσκετ του 1989 και πάλι στην –τότε- Γιουγκοσλαβία, με το οποίο η Ελλάδα κέρδισε τον ημιτελικό με τους Σοβιετικούς. Ο τίτλος του 2005 είναι ο πιο γλυκός για τον Διαμαντίδη, αφού όπως έχει δηλώσει δεν υπάρχει πιο ωραίο συναίσθημα από το να κερδίζεις τρόπαιο φορώντας τη φανέλα με το εθνόσημο. Σίγουρα, ο τίτλος του Παγκόσμιου Πρωταθλητή την επόμενη χρονιά στην Ισπανία, θα ήταν ακόμη πιο γλυκός, ειδικά μετά τη νίκη σε βάρος των ΗΠΑ αλλά τότε η Εθνική μας περιορίστηκε στη δεύτερη θέση.
Η επέμβαση και οι τραυματισμοί
Μετά από χρόνια ανελλιπούς παρουσίας στη «γαλανόλευκη», ο Διαμαντίδης αναγκάστηκε πέρυσι να δηλώσει «απών» καθώς υποβλήθηκε σε χειρουργική επέμβαση στους κοιλιακούς και κατά συνέπεια δεν ήταν σε θέση να προσφέρει τις πολύτιμες υπηρεσίες του στο Ευρωμπάσκετ της Πολωνίας. Η αλήθεια είναι πως τα τελευταία δύο χρόνια ταλαιπωρήθηκε με τραυματισμούς, γεγονός που τον επηρέασε.
Επέστρεψε, όμως, για το Μουντομπάσκετ της Τουρκίας και μετά από επιβλητική εμφάνιση στο τελευταίο ματς με την Ισπανία, αποφάσισε να πει «αντίο» έχοντας συμπληρώσει 126 συμμετοχές στο αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα. Οι συμπαίκτες του το ήξεραν εδώ και περίπου ένα μήνα μιας και τους το είχε ανακοινώσει, όλοι εμείς το μάθαμε χθες το βράδυ. Για πολλούς αυτό υπήρξε μεγαλύτερο «χτύπημα» ακόμη και από τον αποκλεισμό της Εθνικής.
Το 2004, λοιπόν, είχε έρθει το πλήρωμα του χρόνου για την ένταξή του στο «τριφύλλι». Ο Ζέλιμιρ Ομπράντοβιτς είχε καταστήσει σαφές στη διοίκηση ότι ήθελε τον Διαμαντίδη και η επιθυμία του έγινε πραγματικότητα. Με το που έφτασε, όμως, στην Αθήνα εμφάνισε και πάλι προβλήματα προσαρμογής αλλά και άγχος και… φοβίες. Ευτυχώς για εκείνον, είχε τη στήριξη του Χατζηβρέττα, με τον οποίο ήταν και πάλι συμπαίκτες, αυτή τη φορά στο «τριφύλλι», που τον βοήθησε να προσαρμοστεί γρήγορα στα νέα δεδομένα. Έμεναν στην ίδια πολυκατοικία, έκαναν συνεχώς παρέα, πηγαινοέρχονταν μαζί στις προπονήσεις. Και σχεδόν κάθε ημέρα απολάμβανε τη μαγειρική της Δήμητρας Χατζηβρέττα, αφού έτρωγε με την οικογένεια του συμπαίκτη του.
Τα… κατορθώματά του
Δεν υπάρχει λόγος να γίνει εκτενής αναφορά στα όσα έχει πετύχει στον Παναθηναϊκό. Τα γνωρίζουμε όλοι. Ο απολογισμός περιλαμβάνει έξι Πρωταθλήματα, πέντε Κύπελλα καθώς και την κατάκτηση της Ευρωλίγκα το 2007 και το 2009. Παράλληλα, επί πέντε συνεχόμενες χρονιές (2005, 2006, 2007, 2008, 2009) αναδείχθηκε καλύτερος αμυντικός στην Ευρωλίγκα. Το 2007 ψηφίστηκε από τους αθλητικούς συντάκτες ως κορυφαίος του ελληνικού αθλητισμού. Επίσης ανακηρύχθηκε από το ιταλικό περιοδικό «Superbasket» ο κορυφαίος Ευρωπαίος παίκτης της χρονιάς. Είναι ο δεύτερος Έλληνας που κερδίζει αυτή τη διάκριση, μετά τον Νίκο Γκάλη το 1987. Το 2007 επίσης αναδείχθηκε κορυφαίος παίκτης στην Ευρώπη από το γνωστό δικτυακό τόπο «Eurobasket».
Δεν θέλει το ΝΒΑ
Όλα αυτά τα χρόνια με τις εξαιρετικές εμφανίσεις του έχει προκαλέσει κολακευτικά σχόλια από όποιον γνωρίζει και βλέπει μπάσκετ. Μάλιστα, έχει… ανοιχτή πρόσκληση για το ΝΒΑ αφού εντυπωσίασε κάθε σκάουτερ από τον… μαγικό κόσμο, που τον είδε αγωνιζόμενο. Όμως, το έχει ξεκόψει. Δεν θέλει να πάει. Του αρέσει στον Παναθηναϊκό και δεν επιθυμεί να ταξιδέψει στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Για το λόγο αυτό δεν έχει δεχθεί ποτέ συγκεκριμένη πρόταση από ομάδα. Ο ίδιος, επίσης, έχει πει ότι θεωρεί πως το επίπεδο στο ΝΒΑ είναι πολύ υψηλό και δεν θα μπορούσε να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις.
Τα παρατσούκλια που τον… εκνευρίζουν
Προφανώς, λέει… ψέματα αλλά σίγουρα δεν είναι η πρώτη φορά που ο Διαμαντίδης… εκνευρίζει με τις «κρίσεις» μετριοφροσύνης του. Δεν του αρέσει καν να τον εκθειάζουν. Τι «μαγικό» τον έχουν πει, τι «βιονικό», τι «χταπόδι», τι «ακούραστο», τι «αναντικατάστατο», τι «Αρσέν Λουπέν». Δεν θέλει να τα ακούει. Θεωρεί πως είναι υποτιμητικό για τους συμπαίκτες του να λέγονται τέτοια πράγματα για εκείνον. Λέει πως το μπάσκετ είναι ομαδικό άθλημα και αυτοί οι χαρακτηρισμοί τον… προσβάλουν αφού μειώνουν την προσπάθεια και τη συμβολή των υπόλοιπων παικτών. Δεν θέλει να ακούει κολακευτικά λόγια.
Ο συνεσταλμένος Διαμαντίδης: «Έχουν κάνει λάθος οι Αμερικανοί»
Είναι χαρακτηριστικό ότι όταν το 2006, πριν από τον ημιτελικό του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος της Ιαπωνίας με τις ΗΠΑ, οι Αμερικανοί έλεγαν πως είναι ο καλύτερος σουτέρ της Ελλάδας, ο «Μήτσος» απαντούσε «έχουν κάνει λάθος σκάουτινγκ»!
Ευγενικός και συνεσταλμένος, στο φάιναλ φορ της Μόσχας –το πρώτο της καριέρας του- ρωτούσε τους παράγοντες του Παναθηναϊκού αν μπορούσε να πάει ένα κουτάκι Κόκα – Κόλα προκαλώντας… γέλια. Ωστόσο, όσο και αν φαίνεται κλειστός ως χαρακτήρας, στα αποδυτήρια θεωρείται από τα μεγαλύτερα… πειραχτήρια και δεν διστάζει να κάνει πλάκα με την πρώτη ευκαιρία.
Στον Παναθηναϊκό «κόλλησε» με τον Κώστα Τσαρτσαρή και μάλιστα μένουν στο ίδιο δωμάτιο στις αποστολές. Ο πρώτος έχει αποκαλύψει ότι ο Διαμαντίδης… ροχαλίζει και μάλιστα ένα βράδυ αναγκάστηκε να βάλει ωτασπίδες για να μπορέσει να κοιμηθεί!
Κοινωνικό έργο
Παράλληλα, ο Διαμαντίδης έχει αποδείξει τις ευαισθησίες του με σειρά συμμετοχών σε προγράμματα στήριξης οργανώσεων, που κυρίως ασχολούνται με τα παιδιά. Μαζί με τον… διαδικτυακό –και όχι μόνο- φίλο του, Θοδωρή Παπαλουκά (συντηρούν κοινό μπλογκ) έχουν συμμετάσχει σε προγράμματα που εξασφάλιζαν χρήματα σε οργανώσεις, αναλόγως με τα καλάθια που πετύχαιναν στους αγώνες του Πρωταθλήματος.
Με τη στάση του εντός και εκτός αγωνιστικών χώρων ο Διαμαντίδης έχει κερδίσει τον σεβασμό φίλων και αντιπάλων. Υπήρξε όμως και μία κακιά στιγμή με… συμπρωταγωνιστή τον Μίλος Τεόντοσιτς στους τελικούς του περυσινού Πρωταθλήματος της Α1 με το γνωστό μεταξύ τους επεισόδιο. Ποιος, όμως, δεν κάνει λάθη;
Η «πίεση» του Ιωαννίδη
Ένα πολύ μεγάλο κεφάλαιο στην καριέρα του, το οποίο δυστυχώς έκλεισε χθες, αποτελεί η Εθνική ομάδα. Αγωνίστηκε αρχικά στη Νέων και την 1η Ιουλίου 2000, πραγματοποίησε το ντεμπούτο του στην Ανδρών σε φιλικό αγώνα που έγινε στο Λιτόχωρο κόντρα σε ομάδα επίλεκτων των ΗΠΑ (χάσαμε 77-73 και πέτυχε τρεις πόντους). Ένας από τους ανθρώπους που τον πίστεψε και τον εμπιστεύθηκε, ήταν ο Γιάννης Ιωαννίδης, ο οποίος τον… πίεσε να δουλέψει πάνω στο σουτ εκτιμώντας ότι όταν το «φτιάξει» θα είναι σε θέση να κάνει τη διαφορά. Να σημειωθεί πως ο Διαμαντίδης, όπως ο ίδιος λέει, σουτάρει με το αριστερό χέρι αλλά τρώει και γράφει με το δεξί…
Το σουτ με τη Γαλλία, «βάλτο αγόρι μου»!
Η πρώτη μεγάλη διοργάνωση στην οποία έλαβε μέρος ήταν το Ευρωμπάσκετ του 2003 αλλά η μεγαλύτερη χαρά της καριέρας του ήρθε δύο χρόνια αργότερα σε αυτό του Βελιγραδίου όταν η Εθνική μας κέρδισε το χρυσό μετάλλιο. Τεράστια η συμβολή του στην επιτυχία καθώς έβαλε την υπογραφή του σε ένα από τα πιο ιστορικά… σουτ του ελληνικού μπάσκετ (μετά τις βολές του Αργύρη Καμπούρη στο ΣΕΦ το 1987), αυτό στον ημιτελικό με τη Γαλλία, που έχει συνδεθεί με τη… φωνή του Βασίλη Σκουντή και το ιστορικό πλέον «Βάλτο αγόρι μου»! Ένα σουτ σαν αυτό του Χριστοδούλου, που θαύμαζε από μικρός, στον ημιτελικό του Ευρωμπάσκετ του 1989 και πάλι στην –τότε- Γιουγκοσλαβία, με το οποίο η Ελλάδα κέρδισε τον ημιτελικό με τους Σοβιετικούς. Ο τίτλος του 2005 είναι ο πιο γλυκός για τον Διαμαντίδη, αφού όπως έχει δηλώσει δεν υπάρχει πιο ωραίο συναίσθημα από το να κερδίζεις τρόπαιο φορώντας τη φανέλα με το εθνόσημο. Σίγουρα, ο τίτλος του Παγκόσμιου Πρωταθλητή την επόμενη χρονιά στην Ισπανία, θα ήταν ακόμη πιο γλυκός, ειδικά μετά τη νίκη σε βάρος των ΗΠΑ αλλά τότε η Εθνική μας περιορίστηκε στη δεύτερη θέση.
Η επέμβαση και οι τραυματισμοί
Μετά από χρόνια ανελλιπούς παρουσίας στη «γαλανόλευκη», ο Διαμαντίδης αναγκάστηκε πέρυσι να δηλώσει «απών» καθώς υποβλήθηκε σε χειρουργική επέμβαση στους κοιλιακούς και κατά συνέπεια δεν ήταν σε θέση να προσφέρει τις πολύτιμες υπηρεσίες του στο Ευρωμπάσκετ της Πολωνίας. Η αλήθεια είναι πως τα τελευταία δύο χρόνια ταλαιπωρήθηκε με τραυματισμούς, γεγονός που τον επηρέασε.
Επέστρεψε, όμως, για το Μουντομπάσκετ της Τουρκίας και μετά από επιβλητική εμφάνιση στο τελευταίο ματς με την Ισπανία, αποφάσισε να πει «αντίο» έχοντας συμπληρώσει 126 συμμετοχές στο αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα. Οι συμπαίκτες του το ήξεραν εδώ και περίπου ένα μήνα μιας και τους το είχε ανακοινώσει, όλοι εμείς το μάθαμε χθες το βράδυ. Για πολλούς αυτό υπήρξε μεγαλύτερο «χτύπημα» ακόμη και από τον αποκλεισμό της Εθνικής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου