Κάποιες φορές ότι κι αν πεις για κάποιον είναι λίγο. Δεν μπορεί παρά να φαντάζει άχρωμο μπροστά στις εκφράσεις, στις λέξεις, στο χαμόγελο, στο γέλιο, στη λάμψη στα μάτια ή τη συγκίνηση στην έκφραση που σου χαρίζει κάποιος όταν μιλάει. Τα πράγματα γίνονται ακόμη δυσκολότερα όταν μιλάμε για έναν τύπο που είναι ο απόλυτος σταρ, τον Σαρούνας Γιασικεβίτσιους.
Ο αγώνας Ολυμπιακός – Φενέρμπαχτσε έχει τελειώσει κανένα δεκάλεπτο… Η φωνή του ακούγεται και πίσω από την κλειστή πόρτα των αποδυτηρίων στο ΣΕΦ. Των ίδιων αποδυτηρίων στα οποία είχε πανηγυρίσει τον Ιούνιο μετά από τον… επτάωρο τελικό την κατάκτηση του πρωταθλήματος Ελλάδας. Ακούει γνώριμες φωνές και εμφανίζεται με μια πετσέτα στη μέση και το πιο πλατύ χαμόγελο, βρίζοντας στα ελληνικά. Πιστέψτε μας δεν έχει ξεχάσει καμία, μα καμία βρισιά από το ρεπερτόριό του! «Μην φύγετε έρχομαι», προσθέτει και εμφανίζεται μετά από λίγο έτοιμος για… αναχώρηση. Όχι όμως πριν πει δυο λόγια…
«Ήταν μια καλή νίκη και αν μπορούμε να νικήσουμε τον Ολυμπιακό στο σπίτι του, μπορούμε να προχωρήσουμε», υπογραμμίζει, αρνούμενος να μπει από τώρα σε παιχνίδια ισοβαθμιών, για το ρόλο του +14 στην τελική διαφορά, αλλά και σε συζητήσεις περί φάιναλ φορ: «Υπάρχει η Βαλένθια και τίποτα άλλο. Οι τύποι κάνουν απίστευτα πράγματα τους τελευταίους δύο μήνες και θα πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί».
Σοβαρεύει, υπολογίζει τι θα πει, ξέρει ότι μια νίκη δεν σημαίνει τίποτα, όταν υπάρχουν ανοιχτοί λογαριασμοί σε άλλα πέντε «μέτωπα» στο Top16. Η κουβέντα γυρίζει στην επιστροφή του στο ΣΕΦ. Ένα γήπεδο το οποίο γνωρίζει καλά, ένα γήπεδο τον οποίο τον αποδοκίμαζε έντονα από την ώρα που πάτησε στο παρκέ και σε κάθε του επαφή με την μπάλα. Τον ίδιο πάντως δεν τον δυσκόλεψε καθόλου η κατάσταση: «Τους ξέρω… Άρα για μένα δεν ήταν κάτι περίεργο. Δεν βρέθηκα αντιμέτωπος με μία ομάδα που αγαπώ όπως η Μακάμπι, ο Παναθηναϊκός ή η Μπαρτσελόνα. Αυτό ναι… Θα ήταν κάτι δύσκολο για μένα. Τώρα ήταν ένας ακόμη αντίπαλος. Δεν έχω κάτι προσωπικό με τον Ολυμπιακό. Η αλήθεια είναι πως έψαχνα να βρω και που καθόταν η γυναίκα μου. Αν την είχα βρει νωρίτερα ίσως να μην είχα κάνει 27 λάθη στα τρία πρώτα δεκάλεπτα (γελάει δυνατά). Και δεν μπορούσα να της πω να βάλει κάτι πράσινο για να ξεχωρίζει, γιατί τότε μάλλον θα την είχαν σκοτώσει».
Το γέλιο του γίνεται ακόμη δυνατότερο, τα μάτια του λάμπουν… Το που καθόταν η Άννα, η Ελληνίδα σύντροφός του με την οποία έχουν αποκτήσει μία κόρη, επανέρχεται στη συζήτηση ξανά και ξανά… Αλλού περίμενε να τη δει, αλλού κάθησε και όσο δεν την έβρισκε ανησυχούσε. Ο ίδιος χρησιμοποιεί το γεγονός για να γελάσει, για να κάνει τους άλλους να γελάσουν. Είναι σταρ και δεν φοβάται ακόμη και να σατιρίσει τον ίδιο του τον εαυτό. Όπως με τα 27 λάθη… Και όταν η κουβέντα πάει στο καθοριστικό τρίποντο που σημείωσε, η απάντηση ήταν άμεση: «Έπαιξα πραγματικά χάλια! Οκ… Έβαλα το τρίποντο… Ε, δεν μπορεί κάποια στιγμή θα έκανα και κάτι σωστό. Δεν γινόταν σε έναν αγώνα να τα κάνω όλα τόσο χάλια!»
Όπως χάλια δεν ήταν σίγουρα και η ατμόσφαιρα στο ΣΕΦ, πέρα από τις αποδοκιμασίες προς τον ίδιο… «Όπως είπα και στους συμπαίκτες μου σε σύγκριση με το ελληνικό πρωτάθλημα ήταν εκκλησία σήμερα το γήπεδο. Παίξαμε σε…. Εκκλησία, αλλά στο πρωτάθλημα ήταν κόλαση. Οπότε πήγαμε από την κόλαση στην εκκλησία. Και αν η γυναίκα μου καθόταν στη σωστή θέση, τότε ίσως να έπαιζα καλύτερα… Γαμώτο… Γράψτο αυτό… Όπως το είπα… Ελληνικά…»
Το γέλιο επιστρέφει, όπως και η αναφορά στις… κακές ελληνικές λέξεις: «Πρέπει να τις άκουσα όλες σήμερα! Δεν νομίζω να υπάρχει μία που δεν μου είπαν. Έμαθα κάποιες καινούριες… Δεν ξέρω γιατί, αλλά άκουσα πολλά…»
Η κατάσταση του φάνηκε… οικεία στο Φάληρο, αλλά ο ίδιος σπεύδει να προσθέσει σε ότι αφορά την παρουσία του στη Φενέρμπαχτσε/Ούλκερ: «Νιώθω καλά στην ομάδα, είναι ένας πραγματικά μεγάλος σύλλογος, αλλά όχι… Δεν έχω προσαρμοστεί ακόμη… Νομίζω ότι ήταν εμφανές και στον αγώνα. Έκανα κάποιες λάθος πάσες, κάποιες φορές δεν με αντιλαμβάνονταν οι συμπαίκτες μου. Χρειάζεται χρόνος και προσπάθεια. Κατέστρεψα την ομάδα μου για τρία δεκάλεπτα, αλλά προσπάθησα… Ευτυχώς πήραμε τη νίκη».
Το θετικό αποτέλεσμα λοιπόν ήρθε σε… οικείο περιβάλλον… Ακριβώς εξαιτίας της παρουσίας του στον Παναθηναϊκό τα προηγούμενα χρόνια. Η πληροφορία ότι φίλοι του «τριφυλλιού» φωτογραφήθηκαν στη Λιθουανία με τη δική του φανέλα της Λιέτουβος Ρίτας, τον κάνει να αλλάξει τελείως έκφραση… Η συγκίνηση είναι αδύνατον να κρυφτεί. Αλλάζει ύφος και το δέσιμο το δικό του με τον κόσμο δίνει το «παρών» μέσα από τα λόγια, αλλά περισσότερο μέσα από τα μάτια του. «Πάντα είναι όμορφο να νιώθεις ότι σε αγαπούν… Τι να πω; Πάντα λέω ότι η πρώτη μου εμπειρία με φίλους του Παναθηναϊκού ήταν στο αεροδρόμιο, στην υποδοχή μου. Οπότε τι να πω; Φαντάσου… Όταν βλέπεις ότι νιώθουν τόση αγάπη και σεβασμό για σένα, τι να πεις; Και το νιώθω ακόμη μέσω των φίλων μου στην Ελλάδα, μέσω των παιδιών στην ομάδα με τους οποίους διατηρώ κάποια επαφή, μέσω του κόσμου γενικότερα και δεν έχω τίποτα να πω εκτός από εκατομμύρια ευχαριστώ σε όλους… Εύχομαι να έπαιζα ακόμη γι΄αυτήν την ομάδα. Αλλά αυτή είναι η ζωή…»
Οι τόνοι έχουν πέσει, το ύφος έχει αλλάξει… Η αντίδρασή του είναι το χιούμορ, αναγκάζοντας τον εαυτό του και τους γύρω του να γελάσουν και πάλι: «Ίσως αν η γυναίκα μου καθόταν από την αρχή στη σωστή θέση…» Φεύγει γελώντας, κανονίζει να συναντήσει φίλους, τα μηνύματα που φτάνουν στο κινητό του (ή μάλλον στα κινητά του) πολλά… Θέλει λίγες ώρες μαζί τους πριν επιστρέψει στην Κωνσταντινούπολη… Λίγες ώρες με φίλους του από τον Παναθηναϊκό… Κι αυτοί θέλουν λίγες ώρες με τον Σάρας… Με έναν πραγματικό σταρ εντός και εκτός γηπέδου…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου