Φουτσιτζίδου: "Είναι τιμή να φοράς την πράσινη φανέλα"

Λίγες μέρες πριν από την προσπάθειά της για διάκριση στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Εφήβων - Νεανίδων του Καναδά, η Νατάσα Φουτσιτζίδου μίλησε στα "Prasinanea.gr" για τους στόχους της σε αυτή τη μεγάλη διοργάνωση, την κατάρριψη των πολλών ρεκόρ που πέτυχε φέτος, αλλά και για την μεγάλη της αγάπη τον Παναθηναϊκό.

Αναλυτικά όσα δήλωσε στα "prasinanea.gr" η Πρωταθλήτρια του Τριφυλλιού:
Πως ξεκίνησε η ενασχόλησή σου με τον στίβο και τι ήταν αυτό που σε κράτησε σε αυτόν;
"Το γεγονός ότι ο στίβος ήταν ατομικό άθλημα με κράτησε. Από μικρή που ήμουν δεν τα πήγαινα καλά με τα ομαδικά σπορ. Ξεκίνησα να ασχολούμαι εντελώς τυχαία. Όταν ήμουν σε αρκετά μικρή ηλικία έτρεξα σε κάτι αγώνες ανωμάλου δρόμου και τότε υπήρχε ένα πρόγραμμα της Γενικής Γραμματείας Αθλητισμού που λεγόταν "Τα ταλέντα" που συγκέντρωνε τα παιδιά που λάμβαναν μέρος σε τέτοιους αγώνες και κάνανε 3-4 προπονήσεις την εβδομάδα.
Έτσι, πήραν και εμένα σε αυτό το πρόγραμμα. Όλα όσα κάναμε μου άρεσαν πολύ και έδειχνα πως είχα κλίση προς τον στίβο. Μάλιστα, είχα αρκετά καλές επιδόσεις σε πολλά αγωνίσματα".

Δεν ασχολήθηκες ποτέ με κάποιο ομαδικό άθλημα;
"Αν εξαιρέσεις το γεγονός ότι έπαιξα σε ορισμένους αγώνες του σχολικού πρωταθλήματος, μπάσκετ και βόλεϊ δεν ασχολήθηκα καθόλου.
Σε αυτό έπαιξε σημαντικό ρόλο το γεγονός ότι στη Σύρο, από όπου κατάγομαι, δεν γίνεται σοβαρή προετοιμασία σε επίπεδο υποδομών στα ομαδικά αθλήματα. Όσο περίεργο και να ακουστεί μου αρέσει να κάνω προπόνηση. Πάντα μου άρεσε και πιστεύω ότι το σώμα μου αντέχει να κάνω πολύ προπόνηση.
Παράλληλα, είχα έναν πολύ καλό προπονητή στον στίβο με τον οποίο συνεργάζομαι ακόμα, τον Θανάση Τσούκο. Τόσο εκείνος, όσο και ο αδερφός του ο Παναγιώτης Τσούκος έχουν πολλές γνώσεις γύρο από το αντικείμενο και έτσι μου έδωσαν τις σωστές βάσεις για να μπορέσω να συνεχίσω. Η προπόνηση κάθε φορά είχε πολύ ενδιαφέρον και έτσι ποτέ δεν βαρέθηκα.
Γενικότερα πάντως ποτέ δεν σκέφτηκα να ασχοληθώ με κάποιο άλλο άθλημα. Είτε θα σταματούσα εντελώς τον αθλητισμό είτε θα συνέχιζα να ασχολούμαι με τον στίβο, όπως και έκανα".

Πως έγινε η μεταγραφή σου από την ομάδα σου στην Σύρο στον Παναθηναϊκό πριν από περίπου έναν χρόνο;
"Καταρχήν να πω ότι στη μεταγραφή μου με βοήθησε ο κ. Ζήσης Κουρέλος, ο οποίος γνώριζε τον προπονητή μου από παλιά και έκανε αμέσως τις απαραίτητες κινήσεις για να με πάρει.
Εγώ ούτως η άλλως θα έφευγα από τη Σύρο λόγω σπουδών και ήθελα να αλλάξω Σύλλογο. Οι άνθρωποι της Σύρου μου τόνισαν ότι δεν μπορούσαν να στηρίξουν άλλο την προσπάθεια που κάνω και κάπως έτσι ξεκίνησαν οι επαφές με τον Παναθηναϊκό".

Σίγουρα πάντως οι απαιτήσεις ενός Συλλόγου όπως είναι ο Παναθηναϊκός είναι διαφορετικές.
"Στην αρχή είχα άγχος και δεν στο κρύβω. Το γεγονός ότι πήγα σε έναν τόσο μεγάλο Σύλλογο που σίγουρα έχει μεγαλύτερες απαιτήσεις από την ομάδα που ήμουν στη Σύρο μου είχε δημιουργήσει άγχος.
Ευτυχώς όμως, ξεκίνησα πολύ καλά στον κλειστό στίβο, αφού σε τρεις αγώνες έκανα ισάριθμα ρεκόρ και πήρα δύο μετάλλια στην κατηγορία των γυναικών. Τότε διαπίστωσα πως όταν μπαίνεις σε έναν αγώνα φορώντας την εμφάνιση ενός τόσο μεγάλου σωματείου δεν μπορείς να μην τα δώσεις όλα.
Μόνο το γεγονός ότι ανήκεις στον Παναθηναϊκό, ανεξάρτητα με τις συνθήκες, είναι τιμή για τον κάθε αθλητή".
Δεν σταμάτησες όμως στον κλειστό... Οι εξαιρετικές επιδόσεις συνεχίστηκαν και στον ανοικτό στίβο.
"Οι επιδόσεις μπορεί να ήρθαν αλλά μέχρι να συμβεί αυτό εγώ είχα αγχωθεί. (γέλια) Βλέπεις όλο αυτό το διάστημα λόγω των υποχρεώσεών μου στη σχολή υπήρχα μέρες που ήμουν από το πρωί μέχρι το βράδυ μέσα στο στίβο.
Ήμουν από τις 8 το πρωί μέχρι τις 5 το απόγευμα στα ΤΕΦΑΑ και μετά πήγαινα στον Άγιο Κοσμά για να κάνω και άλλη προπόνηση. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να μην μπορώ να κάνω καλή προπόνηση ούτε από άποψη ποιότητας ούτε από θέμα όγκου. Αυτό με είχε αγχώσει πολύ.
Παρ' όλα αυτά αποδείχτηκε αυτό που λένε πως καμία προπόνηση δεν πάει χαμένη. Σε κάθε αγώνα ήμουν και καλύτερη και έτσι όλα πήγαν καλά".

Πάντως όλα πήγαν καλά στο τέλος...
"Στο Διασυλλογικό Πρωτάθλημα δεν κατάφερα να βοηθήσω τον Παναθηναϊκό και στεναχωρήθηκα για αυτό. Είχα έναν τραυματισμό στο ποδόσφαιρο στα ΤΕΦΑΑ και έπαθα διάστρεμμα δευτέρου βαθμού μια εβδομάδα πριν τους Διασυλλογικούς.
Πιστεύω όμως ότι τους δικαίωσα τους ανθρώπους του Παναθηναϊκού και στο Πανελλήνιο. Να φανταστείς ότι εκεί μετά την επίτευξη του ορίου για το Παγκόσμιο έκανα τρεις άκυρες προσπάθειες στο μήκος όπου θα μπορούσα να είχα πάρει και εκεί βαθμούς. Αυτό με στεναχώρησε και όταν το είπα στον κ. Κουρέλο μου τόνισε πως δεν πειράζει και ότι η χαρά που τους έδωσα με την επίτευξη του ορίου για το Παγκόσμιο δεν περιγράφεται..."

Σε λίγες μέρες είναι το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα στον Καναδά. Ποιοι είναι οι στόχοι σου εκεί;
"Ο πρώτος στόχος μου είναι να μπω στον τελικό. Οι αγώνες γίνονται πρωινές ώρες στον Καναδά και γενικά το πρωί είναι δύσκολο να πετύχεις κάποια επίδοση.
Εμένα με βοηθά η ψυχολογία μου και πιστεύω ότι αν στο μυαλό μου ο προκριματικός γίνει σαν τελικός τότε θα δώσω τα πάντα, θα προσπαθήσω να είμαι συγκεντρωμένη και ελπίζω ότι θα τα καταφέρω. Από εκεί και πέρα επόμενος στόχος θα είναι η καλύτερη δυνατή επίδοση στον τελικό".

Μετά το Παγκόσμιο τι έχει το πρόγραμμα;
"Βάση προγράμματος υπήρχαν Βαλκανικοί αγώνες οι οποίοι τελικά δεν θα πραγματοποιηθούν λόγω οικονομικής κρίσης.
Μετά υπάρχουν στις 7 και 8 Αυγούστου επταεθνείς αγώνες στην Τυνησία. Εκεί τα πράγματα δεν είναι ιδιαίτερα υψηλού επιπέδου και με μια καλή εμφάνιση πιστεύω ότι μπορώ να πάρω ένα μετάλλιο".

"Παναθηναϊκός από κούνια"

Πώς είναι η Νατάσα εκτός στίβου;
"Εκτός στίβου είμαι πιο ήρεμη, δεν είμαι τόσο τσαμπουκαλού (γέλια). Είμαι η ψυχή της παρέας. Μου αρέσει να πειράζω τους άλλους και να γελάμε, αλλά όταν πρέπει σοβαρεύομαι.
Γενικότερα το πρόγραμμά μου είναι γεμάτο ειδικότερα σε περιόδους προετοιμασίας και η κατάσταση γίνεται ακόμα πιο δύσκολη με τη σχολή".

Αν σου ζητούσε κάποιος να περιγράψεις τον εαυτό σου με λίγες λέξεις ποιες θα ήταν αυτές;
"Η πρώτη που έρχεται στο μυαλό είναι το θάρρος. Μετά ο τσαμπουκάς και ο εγωισμός. Έχω πολύ μεγάλη επιμονή, όχι όμως και υπομονή. Αν και τα πάω πολύ καλά με τα παιδιά δεν έχω υπομονή (γέλια)".

Αφού τα πας καλά με τα παιδιά να υποθέσω ότι το όνειρό σου όταν σταματήσεις θα είναι να γίνεις προπονήτρια;
"Μέχρι πέρσι θα σου έλεγα όχι γιατί ήθελα να γίνω αστυνομικός, αλλά τα πράγματα θα ήταν δύσκολα με τη σχολή και έτσι επέλεξα να πάω στα ΤΕΦΑΑ.
Οπότε θα έχω πτυχίο γυμναστή και θέλω να ασχοληθώ με την προπονητική στον στίβο. Πλέον, θα ήθελα να μετά από κάποια χρόνια να "βγάλω" κάποιον αθλητή".

Πάντως μια μεγάλη σου αγάπη είναι και ο Παναθηναϊκός...
"Ναι, είναι αλήθεια αυτό... Είμαι Παναθηναϊκός μέχρι κόκκαλο που λένε (γέλια). Καταρχήν θα σου πω την ιστορία πως έγινα Παναθηναϊκός.
Ο πατέρας μου είναι αστυνομικός, για αυτό ήθελα να γίνω και εγώ που σου είπα πριν και έχει έναν φίλο ο οποίος είναι φανατικός Παναθηναϊκός. Εγώ επειδή ήμουν παιδί του μπαμπά πήγαινα συχνά στη δουλειά του πατέρα μου και ήμουν το μοναδικό κοριτσάκι.
Έτσι, με τον φίλο του πατέρα μου πηγαίναμε στο περίπτερο και μου έπαιρνε ότι υπήρχε του Παναθηναϊκού. Περιοδικά, κασκολ, ότι μπορείς να φανταστείς. Ε, όταν έχεις αυτά τα ερεθίσματα από μικρό παιδί δεν γίνεται να γίνεις άλλη ομάδα. Από όταν δηλαδή θυμάμαι τον εαυτό μου ήμουν Παναθηναϊκός. Παναθηναϊκός από κούνια που λένε. (γέλια).
Όταν μεγάλωσα στο σχολείο οκτώ στους δέκα ήταν Παναθηναϊκοί. Μάλιστα, τώρα όλοι τους έχουν διαρκείας και κάνουν εκπομπή στην τηλεόραση της Σύρου και με έχουν καλέσει. Για αυτό σου είπα και πριν ότι και μόνο που φορούσα την εμφάνιση του Παναθηναϊκού δεν υπήρχε περίπτωση να μην κάνω το άλμα που χρειαζόμουν για να πάω στο Παγκόσμιο".