Το μπασκετικό Τριφύλλι παραμένει στο ύψος του

Η ΑΠΩΛΕΙΑ του Βασίλη Σπανούλη τάραξε συθέμελα το πράσινο μπασκετικό οικοδόμημα των τεσσάρων ευρωπαϊκών και δεκαέξι (δέκα πρωταθλήματα- έξι Κύπελλα) εγχώριων τίτλων από το 2000 και εντεύθεν. Δεν χάθηκε
απλώς ένας παίκτης-σημείο αναφοράς του Παναθηναϊκού τα τελευταία χρόνια αλλά επιπλέονμετακόμισε στον «αιώνιο» αντίπαλο Ολυμπιακό.Οταν δε το Τριφύλλι έχασε και τον ΝίκολαΠέκοβιτς, ο οποίος αποφάσισε να συνεχίσει την καριέρα του στο ΝΒΑ (Μινεσότα Τίμπεργουλβς), οι «Σικάγο Μπουλς της Ευρώπης»-
όπως εύστοχα τους χαρακτήρισε ο νεοαποκτηθείς από τους Πράσινους σέντερ
Αλεξ Μάριτς - ένιωσαν σαν να έχασαν μαζί (τηρουμένων πάντοτε των αναλογιών...) τον
Μάικλ Τζόρνταν και τον Σκότι Πίπεν... Αίφνης όμως ο αρχιτέκτονας των πράσινων επιτυχιών κ. Ζέλιμιρ Ομπράντοβιτς και η διοίκηση
της ΚΑΕ ΠΑΟ έκαναν τις απαιτούμενες επιλογές και μεταγραφικές κινήσεις και η κατάστασηαντιστράφηκε άρδην!Το μπασκετικό Τριφύλλι δυνάμωσε ξανά σε βαθμό που όχι μόνο παραμένει στο ύψος του, αλλά κάποιοι θεωρούν ότι μπορεί να παρουσιαστεί ίσως και πιο ισχυρό τη νέα σεζόν! Ιδού πώς και γιατί:
Αυτός που δεν έχασε την ψυχραιμία του με τις απώλειες των Βασίλη Σπανούλη και Νίκολα Πέκοβιτς ήταν ο τροπαιοφόρος κόουτς του ΠΑΟ κ. Ζέλιμιρ Ομπράντοβιτς. Αφού εξασφαλίστηκε η παραμονή των πολύτιμων Δημήτρη Διαμαντίδη, Ντρου Νίκολας και Μάικ Μπατίστ, έδωσε το σύνθημα για την αντεπίθεση. Με μελετημένες κινήσεις, οι Πράσινοι προσέθεσαν στο ρόστερ τους εκτός από τον (κατά πολλούς κορυφαίο ψηλό της περυσινής Ευρωλίγκας με τη φανέλα της Παρτιζάν Βελιγραδίου) Αλεξ Μάριτς και τον πολυτιμότερο παίκτη του περυσινού πρωταθλήματος της Ιταλίας Ρομέιν Σάτο, μπασκετμπολίστα που επιθυμούσε διακαώς ο κ. Ντούσαν Ιβκοβιτς στον Ολυμπιακό. 
Η φιλοσοφία του «Ζοτς»
Το αγωνιστικό στυλ του Παναθηναϊκού - με εξαίρεση κάποιες προσθαφαιρέσεις συστημάτων ή επί μέρους «plays», τα οποία άλλωστε ο μετρ του είδους κ. Ομπράντοβιτς μπορεί να επινοήσει και να εφαρμόσει και κατά τη διάρκεια των αγώνων αν διαπιστώσει ότι η ομάδα χρειάζεται εναλλακτικό τρόπο δράσης στην επίθεση ή στην άμυνα- ελάχιστα διαφοροποιείται στην πάροδο των ετών. Η επιθετική άμυνα στα όρια (και πολλές φορές πέρα από αυτά) του φάουλ, τα χαμηλά και ευέλικτα σχήματα, το αγαπημένο «πικ εν ρολ» στην επίθεση (ο Μάριτς μπορεί να το παίξει εξίσου καλά με τον Πέκοβιτς), η εκδήλωση (πρωτεύοντος και δευτερεύοντος) αιφνιδιασμού όταν υπάρχει το εύκολο αμυντικό ριμπάουντ και η εμπιστοσύνη στην ατομική επιλογή παικτών (Διαμαντίδης, Μπατίστ, Νίκολας και Σαρούνας Γιασικεβίτσιους εφόσον παραμείνει) που έχουν το ελεύθερο να πράξουν κατά το δοκούν σε κρίσιμα σημεία, είναι βασικά συστατικά της μπασκετικής φιλοσοφίας του «Ζοτς» τα οποία δεν πρόκειται να αλλάξουν. 


Η φροντ λάιν έγινε πανίσχυρη
Σέντερ με το μέγεθος, τις αμυντικές ικανότητες, το τρέξιμο στον αιφνιδιασμό, την υπεροχή στο «ένας εναντίον ενός», τη διάρκεια και αφοσίωση στο πλάνο του προπονητή μάλλον δεν υπάρχει άλλος στην Ευρώπη. Οπότε ο Παναθηναϊκός δεν πρέπει να στεναχωριέται ιδιαίτερα από τη στιγμή που δεν έχασε τον Πέκοβιτς από κάποιον (σε ελληνικό ή ευρωπαϊκό) αντίζηλό του αλλά από μια ομάδα του ΝΒΑ (Μινεσότα Τίμπεργουλβς).

Δεν είναι ώρα για δάκρυα λοιπόν από τη στιγμή μάλιστα που στο πρόσωπο του σερβικής καταγωγής Αυστραλού Μάριτς (26 ετών- 2,12 μ.) απέκτησε το «next best available thing» (ελληνιστί, το καλύτερο διαθέσιμο προϊόν) στη θέση «5», ίσως τον ιδανικότερο αντικαταστάτη που θα μπορούσε να βρει μετά την απόφαση του (επίσης Αυστραλού) Ντέιβιντ Αντερσεν να συνεχίσει στο ΝΒΑ (Τορόντο Ράπτορς) και του Βραζιλιάνου Τιάγκο Σπλίτερ να δοκιμάσει εκεί με τους Σαν Αντόνιο Σπερς.

Παράλληλα ο Παναθηναϊκός θωράκισε την «in the paint» ισχύ του προσθέτοντας στο ρόστερ τον 25χρονο (2,11 μ.) σέντερ Βουγιούκα, τον κατά πολλούς πιο βελτιωμένο παίκτη του περυσινού πρωταθλήματος της Α1 με τη φανέλα του Πανελληνίου. Και ας μη λησμονούμε ότι για τις θέσεις «4» ή «5» υπολογίζονται επίσης οι Μπατίστ (33 ετών- 2,04 μ.), Αντώνης Φώτσης (29 - 2,09), Κώστας Τσαρτσαρής (31-2,09), Καϊμακόγλου (27- 2,05) και Γιώργος Μπόγρης (21- 2,08). 
Ρομέιν Σάτο VS Βασίλης Σπανούλης
Ισως φανεί υπερβολικό,όμως είναι πολλοί που το πιστεύουν και μάλιστα βάζουν στοίχημα σε αυτό.Οτι δηλαδή οΡομέιν Σάτοείναι τουλάχιστον ισάξιος,αν όχι πιο ολοκληρωμένος σούτινγκ γκαρντ από τονΒασίλη Σπανούλη . Η καριέρα του 29χρονου Κεντροαφρικανού αποτελεί το πρώτο σοβαρό επιχείρημα για όσους ποντάρουν σε αυτό.Στα τέσσερα χρόνια παρουσίας του στη Σιένα ο Σάτο κατέκτησε ισάριθμα πρωταθλήματα και δύο Κύπελλα Ιταλίας,αγωνίστηκε σε δύο φάιναλ φορ αποτελώντας ένα από τα κύρια σημεία αναφοράς της ομάδας σε άμυνα και επίθεση.

Ο Σάτο είναι ένας παίκτης της πλάγιας γραμμής (line player) με εξαιρετικό σουτ (40% ποσοστό καριέρας στα τρίποντα!) και ανεπτυγμένη αμυντική αντίληψη. Υπολείπεται του Σπανούλη στη δημιουργία φάσεων για τον εαυτό του (δύσκολα θα επιλέξει να πάει στο «ένας εναντίον ενός» ή να παίξει «πικ εν ρολ» με τον ψηλό) και στην πάσα,όμως μάλλον είναι καλύτερος σε όλους τους άλλους τομείς (και ειδικά στο σουτ, στα κλεψίματα και στα ριμπάουντ,ενώ κατά μέσον όρο κάνει πολύ λιγότερα λάθη από τον V-SΡAN λόγω και του ότι δεν παίζει πολύ με την μπάλα στα χέρια).

                                                                                                              Β.ΑΡΝΑΟΥΤΟΓΛΟΥ