Κυριακή 19 Δεκεμβρίου 2010

Τα αίτια της αγωνιστικής κατάντιας και οι λύσεις


Από: Ζούμπος Άγγελος

Δεν ξέρω πόσοι από εσάς που διαβάζεται τούτη εδώ τη στήλη παρακολουθείτε ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο. Όσοι το κάνετε σίγουρα θα έχετε βρει κοινά σημεία ομάδων όπως η Μπάγιερν Μονάχου και η Τσέλσι με τον Παναθηναϊκό. Οι μεν Γερμανοί, πρωταθλητές και φιναλίστ του περσινού Champions League, βρίσκονται αυτή τη στιγμή στο -17 από την πρωτοπόρο Μπορούσια Ντόρτμουντ, ενώ από την άλλη οι Λονδρέζοι του Κάρλος Αντσελότι αν και ξεκίνησαν πολύ δυναμικά, έχουν γευτεί τη χαρά της νίκης μόλις μία φορά στα τελευταία εφτά(!) παιχνίδια τους. Τρεις ομάδες που έχουν πολλά κοινά σημεία. Πρωταθλητές στη χώρα τους, με πολλούς διεθνείς στο παγκόσμιο κύπελλο, κράτησαν τον ίδιο κορμό με την προηγούμενη σεζόν κι όμως τους λείπει η χημεία και τα αποτελέσματα.

Ότι ομάδα κι αν υποστηρίζεις, είτε παίζει στην Super League είτε στο Β' τοπικό Ηγουμενίτσας, το πρώτο πράγμα που κοιτάς στην περίπτωση που αυτή δεν πάει καλά είναι η καλοκαιρινή προετοιμασία. Είναι το Α και το Ω. Ότι γίνει εκεί, θα φανεί και στο χορτάρι.

Ο Παναθηναϊκός πληρώνει την κακή προετοιμασία που έκανε και η οποία πιστώνεται σε Νιόπλια και διοίκηση. Με έναν προπονητή που ανέλαβε για πρώτη φορά στην καριέρα του αυτό το σημαντικό έργο, χωρίς να έχει δικό του προπονητικό team και με έναν γυμναστή που αρκέστηκε στον προσωπικό του υπολογιστή αφήνοντας στην άκρη το ακριβό και ακριβές (στις μετρήσεις) Pao Lab. Μέσα σ' όλα, είχαμε και τις διοικητικές αλλαγές. Η νέα διοίκηση λοιπόν για να γίνει αρεστή ανάγκασε τον Νίκο Νιόπλια να κάνει ένα ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΟ και χωρίς κανένα λόγο υπερατλαντικό ταξίδι για να δώσει φιλικά με τις Ίντερ και Μίλαν. Φυσικά και έχει ευθύνη ο Νιόπλιας που το δέχτηκε. Οι διεθνείς έκαναν το γύρο του κόσμου σε 10 ημέρες χωρίς λόγο, δεν ξεκουράστηκαν όσο θα έπρεπε, δεν εντάχθηκαν ομαλά στο πρόγραμμα των υπολοίπων με τα αποτελέσματα γνωστά. Κακή φυσική κατάσταση, λίγα τρεξίματα και πολλοί πολλοί τραυματισμοί. Το κακό σε όλη αυτή την ιστορία είναι ότι πλέον δεν μπορεί να αλλάξει και πολλά ο Φερέιρα στη μέση της χρονιάς. Το μόνο που μπορεί και ΠΡΕΠΕΙ να κάνει είναι να τους δώσει χημεία και να τους κάνει ΟΜΑΔΑ.

Θεωρώ πως αν δεν δούμε αλλαγή μέχρι τα τέλη Ιανουαρίου, η δουλειά θα πάει κάπως έτσι μέχρι το φινάλε της σεζόν. Φινάλε, που πρέπει να βρει την οικογένεια του Παναθηναϊκού ενωμένη, έτοιμη για άμεση ανάκαμψη. Με τον Φερέιρα στον πάγκο, ο οποίος ξέρει τον χρόνο και τον τρόπο για να κάνει άψογη δουλειά στην καλοκαιρινή προετοιμασία με τη βοήθεια φυσικά και των συνεργατών του.

Οι λύσεις δεν είναι εύκολες αλλά σε όλους μας γνωστές. Υπάρχουν άνθρωποι που πρέπει να φύγουν άμεσα από το τμήμα (διοικητικοί και μη) και τη θέση τους να πάρουν άλλοι που μπορούν να προσφέρουν. Τα ονόματα λίγο-πολύ τα ξέρουμε. Γόντικας, Αντωνίου, Φρέιτας είναι οι τρεις που θεωρώ δεν έχουν θέση στον σύλλογο και δεν προσφέρουν τίποτα. Σπυρόπουλος, Κατσουράνης, Ζιλμπέρτο, Σαριέγκι, Ιωαννίδης, Μαρίνος, Σεϊταρίδης, Γκαρσία, Πλεσί, Φερνάντες, Καντέ, Μελίσσης, Γκοβού, Μάτζιος και Κλέιτον αυτοί που δεν έχουν θέση στο ρόστερ της ομάδας. Κάποιοι από αυτούς δεν αξίζουν να φοράνε τη φανέλα με το τριφύλλι στο στήθος, ενώ κάποιοι άλλοι δεν μπορούν στην ηλικία τους να προσφέρουν το κάτι παραπάνω που ζητά ο κόσμος.

Και στις δύο περιπτώσεις οι αντικαταστάτες τους πρέπει να είναι άνθρωποι με φιλοδοξίες και εμπειρίες φυσικά. Διοικητικοί παράγοντες που ξέρουν πως να λύσουν τα εσωτερικά προβλήματα, ξέρουν την αγορά και το πως να συναλλάσσονται και φυσικά έχουν γνώσεις μάρκετινγκ ώστε να μπαίνουν λεφτά στα ταμεία από εμπορικές δραστηριότητες εκμεταλλευόμενοι το σήμα του συλλόγου. Όσο για ποδοσφαιριστές, αυτοί θα επιλεγούν από ανθρώπους με "ποδοσφαιρικό" μάτι του τμήματος scouting, με κριτήριο τις ανάγκες του προπονητή και φυσικά το κασέ τους. Σίγουρα όμως, μιλάμε για παίκτες νεαρής ηλικίας με ικανότητες και διψασμένους για τίτλους.

Αυτά φίλοι μου θα ήταν ιδανικά και θα μπορούσαμε να τα περιμένουμε από μια οποιαδήποτε ελληνική ΠΑΕ αν αυτή είχε στόχο να φτιάξει μια ομάδα με ευρωπαϊκές προδιαγραφές, η οποία θα έπερνε για πλάκα το πρωταθληματάκι που ονομάζουμε Super League. Άραγε γιατί ακόμη στην Ελλάδα οι φίλαθλοι ονομάζονται "οπαδοί" και όχι "πελάτες"; Μάλλον γιατί οι "πελάτες" επειδή ΠΛΗΡΩΝΟΥΝ έχουν και απαιτήσεις. Αλήθεια, δεν είναι γελοίο να ξέρεις τι σου φταίει αλλά να μην θες να το λύσεις; Χαίρεται...

Υ.Γ. Όσο αφορά την παραίτηση του Νικόλα Πατέρα, τη θεωρώ δεδομένη αν δεν αλλάξουν διάθεση οι ποδοσφαιριστές αλλά και η Θύρα13 η οποία χθες έδωσε την ευκαιρία στους εισαγγελείς να κλείσουν εκ νέου το ΟΑΚΑ. Δεν είναι σοβαρά πράγματα αυτά. Ωστόσο εκτιμώ ότι η κίνηση αυτή του Πατέρα έγινε περισσότερο ως μέτρο πίεσης προς κάθε κατεύθυνση με σκοπό τη συμμόρφωση. Αρχικά τουλάχιστον...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου