Τα...φαντάσματα του Αλεξ Μάριτς είχαν βγει παγανιά και είτε οι οπαδοί του Παναθηναϊκού τον ...έβλεπαν στο όνειρά τους (και κάπως έτσι έσκασε τηλεφώνημα για να μας ενημερώσουν ότι ο παίκτης παραθερίζει στη Μύκονο), ή οι Σέρβοι τον αγαπούν τόσο πολύ, που δεν ήθελαν αν τον δουν μακριά από την Μπούντβα, την... Μύκονο του Μαυροβουνίου.
Αλλά, τι σημασία έχει; Ετσι κι αλλιώς η πληροφόρηση για την ακριβή τοποθεσία του Μάριτς (ή των κλώνων του) ήταν εναρμονισμένη με την πραγματικότητα που βιώνουμε εδώ και μέρες. Αλλ' αντ' άλλων δηλαδή. Η ουσία είναι ότι ο Παναθηναϊκός συνεχίζει την παράδοση της συνεργασίας του με την Παρτιζάν για ακόμα ένα χρόνο και ο Αλεξ Μάριτς, θα ζήσει για ακόμα μία χρονιά, κουβαλώντας το βάρος της σύγκρισης με τον Νίκολα Πέκοβιτς...
«Ο καθένας έχει την άποψή του... Κι αν με συγκρίνουν οι φίλοι του Παναθηναϊκού με τον Πέκο, δε θα νιώσω τίποτα... Κάθε μέρα φέτος στη Σερβία αυτό γινόταν... Ordinary day (μτφ. Συνηθισμένη κατάσταση)».
Πριν από αρκετά χρόνια, όταν ο Αλεξ Μάριτς σπούδαζε στο ελληνικό σχολείο της Αγίας Ευθυμίας στην Αυστραλία, δεν πήγαινε καν νους του, ότι το κουβάρι της ζωής του θα ξετυλιγόταν μία μέρα και στην Ελλάδα... Στον Παναθηναϊκό...
«Ούτε καν μου είχε περάσει από το μυαλό τότε. Και τη προηγούμενη φορά που είχαμε μιλήσει (πάλι στο SentraGoal.gr, όταν είχε κάνει όργια στην Ευρωλίγκα) σου είχα πει ότι έχω πολλούς φίλους Ελληνες και επίσης μην ξεχνάς ότι είμαι Σέρβος. Οπότε η Ελλάδα μου είναι εξαιρετικά αγαπητή».
«Ελπίζω να τελειώσουμε σύντομα»
Ο Μάριτς, πάντως, με δεδομένο ότι δεν έχει βάλει υπογραφή σε συμβόλαιο (κι ως εκ τούτου.. «Δε γνωρίζω πότε θα έρθω στην Ελλάδα») είναι προσεκτικός σε αυτά που λέει... «Η υπόθεση δεν έχει τελειώσει ακόμα και τυπικά, αλλά θέλω να πιστεύω και ελπίζω ότι θα τελειώσει σύντομα», προσθέτει όμως...
«Ο Παναθηναϊκός είναι μία πολύ μεγάλη ομάδα, στην οποία μάλιστα αγωνιζόταν και ο Νίκολα Πέκοβιτς. Είναι πάντα εξαιρετικά δύσκολο να καλύψεις το κενό που αφήνει ένας παίκτης σαν τον Νίκολα. Αυτό που μου είχε κάνει εντύπωση πάντως, ήταν το γεγονός ότι βλέποντας τον Παναθηναϊκό στο παρκέ καταλάβαινες ότι οι παίκτες δεν ήταν ήταν διόλοι ατομιστές. Ολοι ήταν αλτρουιστές, έπαιζαν για την ομάδα, για το σύνολο και τον προπονητή. Αυτό πραγματικά μου έκανε τρομερή εντύπωση».
«Παναθηναϊκός, η τέλεια ομάδα»
Για να προσθέσει... «Θεωρώ πράγματι ότι ο Παναθηναϊκός είναι για εμένα η τέλεια ομάδα για να συνεχίσω την καριέρα μου... Η οποία καθοδηγείται από έναν προπονητή μύθο, τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς, που στα 10 χρόνια της παρουσίας του στην Ελλάδα, έχει κατακτήσει 4-5 Ευρωλίγκες, 10 πρωταθλήματα, κύπελλα... Συγγνώμη αν κάνω λάθος στα νούμερα, αλλά ίσως να μην τα θυμάμαι όλα. Ωστόσο, ο Ζέλικο είναι για όλους εμάς ο Φιλ Τζάκσον της Ευρώπης και είναι μεγάλη τιμή μου που θα τεθώ υπό τις οδηγίες του».
Στην πορεία της κουβέντας ο Αλεξ Μάριτς, χάρισε την ευγνωμοσύνη του σε δύο ανθρώπους... «Τον Βλάντο Σκεπάνοβιτς, με τον οποία παίξαμε μαζί στην Γρανάδα και ήταν αυτός που μου άνοιξε το δρόμο της Παρτιζάν... Ο Βλάντο είναι απίστευτος παίκτης, τεράστια καρδιά και έχει κότσια. Εξαιτίας όλων αυτών για εμένα είναι κάτι σαν μέντορας. Επίσης ευγνώμων είμαι και στον Ντούσκο Βουγιόσεβιτς, που είναι πραγματικά μεγάλος προπονητής και του χρωστάω πολλά».
«Είχα μια κουβέντα με τον Ολυμπιακό»
Εν συνεχεία παραδέχθηκε ότι... «Ναι είχα μία κουβέντα με τον Ολυμπιακό, αλλά επίσης έχω και τον καλύτερο μάνατζερ του κόσμου, ο οποίος χειρίστηκε την κατάσταση και προσπάθησε να μου βρει την τέλεια ομάδα. Δεν ξέρω που έμειναν οι συζητήσεις με τον Ολυμπιακό, αλλά δεν είχαν προχωρήσει. Πιστεύω όμως ότι ο Παναθηναϊκός για εμένα είναι η καλύτερη κατάσταση και δεν υπάρχει λόγος να μιλάμε για άλλες ομάδες, ή άλλες προτάσεις».
Θυμηθήκαμε πολλά... Το κάρφωμα του Τσίλντρες... «Θεέ μου, δεν θα το ξεχάσω ποτέ. Ηταν μία φάση στην οποία κανείς παίκτης της Παρτιζάν δεν έκανε λάθος, αλλά χάσαμε έτσι μία απίστευτη επιτυχία. Ο Τσίλντρες βρέθηκε στην κατάλληλη θέση την κατάλληλη στιγμή και μας νίκησε. Αξια ο Ολυμπιακός πήγε στον τελικό, αφού μας νίκησε»...
Τις μπύρες που έπινε σε μία ημερήσια παμπ στη Νεμπράσκα... «Την είχε ένας Ελληνας... δεν ξέρω αν ήταν Παναθηναϊκός (σ.σ.είναι Αλεξ, είναι και μάλιστα φανατικός), αλλά και τότε μη φανταστείς ότι είχα στο μυαλό μου την Ευρώπη ή την Ελλάδα. Να τελειώσω το κολέγιο ήθελα και να περνάω ωραία παίζοντας όσο καλύτερο μπάσκετ μπορούσα».
Και βέβαια δεν παραλείψαμε μία (κοινή, έστω κι αν αυτό δεν έχει σημασία) αδυναμία... Τους Γκρόμπαρι... «Τους αγαπώ και θα τους αγαπώ πάντα. Είναι απλά απίστευτοι. Ηταν ο 6ος παίκτης της Παρτιζάν φέτος, οι εκδηλώσεις τους ήταν εκπληκτικές. Θέλω να τους στείλω ένα τεράστιο ευχαριστώ για όσα έκαναν για εμάς φέτος».
Και κάπως έτσι γράφτηκε ο επίλογος... Δεν έχει σημασία αν ο Σερβοαυστραλός (που οσονούπω θα βγάλει, ως έχει το δικαίωμα σέρβικο διαβατήριο και παίζει ως κοινοτικός) είναι στη Μύκονο, ή στην Μπούντβα... Σημασία έχει ότι την επόμενη σεζόν θα αγωνίζεται στο ελληνικό πρωτάθλημα. Οσοι περισσότεροι καλύτεροι παίκτες έρχονται, τόσο το καλύτερο για όλους...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου